gilitanî f. īn-St., Gl. 2,310,14 (Rb) kiliti-
ni: ‚Vergänglichkeit; (transitorius)‘. Ableitung
vom Part.Prät. S. gilîdan. — Splett, Ahd. Wb. 1,
535; Köbler, Wb. d. ahd. Spr. 411; Starck-
Wells 211.