ginendida f. ō-St., Gl. 2,616,9 (12. Jh.):
‚Kühnheit, Vermessenheit; audacia‘. Verbal-
abstraktum. S. ginenden, -ida. — Splett, Ahd.
Wb. 1, 670; Köbler, Wb. d. ahd. Spr. 424;
Schützeichel⁶ 251; Starck-Wells 215; Schütz-
eichel, Glossenwortschatz 7, 59.