ginuhten sw.v. I, nur Gl. 2,458,48 (Hs.
10. Jh., Zeit des Gl.eintrags unbekannt, bair.
[-alem.]): ‚überquellen, übervoll sein; redun-
dare‘ (mhd. genuhten sw.v. ‚reichlich vorhan-
den sein‘). Desubst. Bildung (vgl. Riecke 1996:
332 f.). S. ginuht. – Ahd. Wb. 6, 1406; Splett,
Ahd. Wb. 1, 653; Köbler, Wb. d. ahd. Spr. 427;
Starck-Wells 216; Schützeichel, Glossenwort-
schatz 7, 146 (s. v. ginuogen).