gisîtôn sw.v. II, im Abr: ‚zusammenfü-
gen; coaptare, conglutinare‘. Denom. von sîta
(s. d.). – umbisîtôn im Abr: ‚umgeben, umrin-
gen; circumvenire‘. – Splett, Ahd. Wb. 1, 821;
eKöbler, Ahd. Wb. s. vv. gisītōn, umbisītōn;
Schützeichel⁷ 283; Starck-Wells 529; Schütz-
eichel, Glossenwortschatz 8, 249.
DSW