grint²AWB adj., in Gl. ab dem 11. Jh.
(2,368,5; 3,240,39; 5,49,1): ‚mit Grind behaf-
tet, unbehaart, kahl; glaber, glabrus‘ (ält. nhd.
grind). Das Adj. ist durch Konversion aus
dem Subst. gebildet. S. grint¹. — Ahd. Wb. 4,
432; Splett, Ahd. Wb. 1, 326; Köbler, Wb. d.
ahd. Spr. 493; Starck-Wells 240; Schützei-
chel, Glossenwortschatz 4, 52.