hîmachra f. n-St., Gl. 2,653,37.
659,53 (beide 11. Jh., bair.). 696,57 (Anfang
des 11. Jh.s): ‚Brautführerin, Ehestifterin;
pronuba‘ (vgl. as. hīmakerin st. f. ‚Kupple-
rin‘ [Gl. 2,580,45 = WaD 94, 27]). S. hîmah-
hri. — hîmachri m. ja-St., NMC, Gl.
3,426,31 (1. Viertel des 12. Jh.s, alem.):
‚Ehestifter; Hymenaeus, paranymphus‘.
Komp. Nomen agentis mit dem Fortsetzer
des Lehnsuffixes urgerm. *-ri̯a-. S. hî(w)o,
machri, machôn. — Ahd. Wb. 4, 1061; Splett,
Ahd. Wb. 1, 393. 585; Köbler, Wb. d. ahd. Spr.
544; Schützeichel⁶ 160; Starck-Wells 275;
Schützeichel, Glossenwortschatz 4, 275.