huobenerAWB mhd. st. m.?, Gl. 3,381,24
(12./13. Jh.): ‚Inhaber eines zinspflichtigen
Bauernhofs; mansionalis‘ (ält. nhd. hübner,
nhd. Hüfner, auch als FamN; mndd.
hȫvenēr[e], hȫvener; mndl. hoevenare, -aer).
S. huoba, -ri. — Ahd. Wb. 4, 1374; Splett,
Ahd. Wb. 1, 412; Schützeichel⁶ 170; Starck-
Wells 292. 822; Schützeichel, Glossenwort-
schatz 4, 447.