hurskidaAWB f. ō-St., Gl. 1,189,14 (820/830,
bair.). 697,7 (10. Jh.) und bei O: ‚Eifer,
Übung, Bemühung; exercitatio, exercitus‘.
Das Abstraktum ist vom sw. Verb hursken
(s. d.) abgeleitet. S. -ida. — Ahd. Wb. 4, 1411;
Splett, Ahd. Wb. 1, 403; Köbler, Wb. d. ahd.
Spr. 573; Schützeichel⁶ 171; Starck-Wells
295; Schützeichel, Glossenwortschatz 4, 467.