inliuhtida f. ō-St., nur Gl. 1,766,23 (2.
Hälfte des 8. Jh.s, alem.): ‚Erleuchtung; illu-
minatio‘. Deverbales Abstraktum mit dem
Fortsetzer des Suffixes urgerm. *-iþō-. S. in-
liuhten, -ida. — Ahd. Wb. 4, 1606; Splett,
Ahd. Wb. 1, 551; Köbler, Wb. d. ahd. Spr.
585; Schützeichel⁷ 204; Starck-Wells 303;
Schützeichel, Glossenwortschatz 6, 132.