intêrunga f. ō-St., Gl. 1,524,24 (in 2
Hss., beide 11. Jh.): ‚Beschämung, Be-
schimpfung; reverentia‘ (nhd. Entehrung).
Verbalabstraktum mit dem Fortsetzer des
Suffixes urgerm. *-unō-. S. intêrôn, intêrên,
-unga. — Ahd. Wb. 3, 432; Splett, Ahd. Wb. 1,
187; Köbler, Wb. d. ahd. Spr. 590;
Schützeichel⁷ 92; Starck-Wells 305; Schütz-
eichel, Glossenwortschatz 3, 2.