irlâren sw.v. I, in Gl. 2,613,37 (Hs. um
1100, Zeit des Gl.eintrags unbekannt, obd.)
und bei O: ‚befreien‘, part.prät. ‚leicht be-
packt, erleichtert; expeditus‘ (mhd. erlæren,
frühnhd. erleren [vgl. Dt. Wb. 3, 897]; as.
alārian). S. lâri. — Ahd. Wb. 5, 640 f.; Splett,
Ahd. Wb. 1, 528; Köbler, Wb. d. ahd. Spr.
617; Schützeichel⁷ 193; Starck-Wells 361.