irrefsida f. ō-St., bei N: ‚Widerre-
de; redargutio‘. Verbalabstraktum mit dem
Fortsetzer des Suffixes urgerm. *-iþō-. S.
irrefsen, -ida. — Splett, Ahd. Wb. 1, 732;
Köbler, Wb. d. ahd. Spr. 621; Schützeichel⁷
255.