irroffezzen, irroffezzôn im Abr (1,136,21
[Kb, Ra]), T, OT, in Npw: ‚von sich geben, ver-
künden; eructare‘. – Ahd. Wb. 7, 1132 f.; Splett,
Ahd. Wb. 1, 762; eKöbler, Ahd. Wb. s. vv.
irroffezzen, irroffezzōn; Schützeichel⁷ 263;
Starck-Wells 490; Schützeichel, Glossenwort-
schatz 7, 455.
MK