jachâ pkl., nur in MF gahha: ‚ja,
durchaus; etiam‘ (< urgerm. *i̯aχu̯ā; vgl.
Matzel 1970: 199). Das Morphem -â hat
hier die Funktion einer Bekräftigungsparti-
kel; vgl. Lühr 1982: 198 Anm. 7. S. jah.
Vgl. ichâ. — Ahd. Wb. 4, 1780; Splett, Ahd.
Wb. 1, 431; Köbler, Wb. d. ahd. Spr. 640;
Schützeichel⁷ 168.