kochungaAWB f. ō-St., Gl. 2,198,33
(12. Jh., alem.): ‚das Rösten; frixura‘ (mhd.
kochunge ‚coctio‘, ält. nhd. kochung; mndd.
kokinge; mndl. cokinge). Verbalabstraktum.
S. kochôn, -unga. — Ahd. Wb. 5, 299; Splett,
Ahd. Wb. 1, 472; Köbler, Wb. d. ahd. Spr.
671; Schützeichel⁷ 180; Starck-Wells 339;
Schützeichel, Glossenwortschatz 5, 278.