mezhaftida f. ō-St., Gl. 2,301,39 (10./
11. Jh., bair.); 4,332,27 (Hs. 9. Jh., Zeit des
Gl.eintrags unbekannt, bair.): ‚Mäßigung; mo-
deramen‘. Deadj. Abstraktum mit dem Fortset-
zer des Suff. urgerm. *-iþō-. S. mezhaft adj.,
-ida. – Ahd. Wb. 6, 526 f.; Splett, Ahd. Wb. 1,
619; Köbler, Wb. d. ahd. Spr. 778; Schützeichel⁷
222; Starck-Wells 411; Schützeichel, Glossen-
wortschatz 6, 358.