murmurunga f. ō-St., im T: ‚Gerede;
murmur‘. Verbalabstraktum mit dem Fortset-
zer des Suffixes urgerm. *-unǥō-. S. mur-
murôn, -unga. Vgl. murmulunga. – firmurnen
sw.v. I, NBo (part.prät. dat.pl.m. fermurndên):
‚jmdn. betrüben; anxius‘ (vgl. as. murnian sw.
v. I ‚bekümmert, beunruhigt sein‘). Desubst.
Bildung. S. morna. – Ahd. Wb. 6, 921 f.; Splett,
Ahd. Wb. 1, 633. 646; Köbler, Wb. d. ahd. Spr.
281. 806; Schützeichel⁷ 231.