parrechri* m. ja-St., Gl. 3,419,77 (um
1175, alem.): ‚Pfarrer; parrochianus‘. Das No-
men agentis mit dem Fortsetzer des lat. Lehn-
suffixes urgerm. *-ri̯a- ist eine Neuentlehnung
aus gleichbed. kirchenlat./mlat. parochianus m.
(vgl. Müller-Frings 1966–68: 2, 360). S. -ri.
Vgl. pfarrri. – Ahd. Wb. 7, 208; Splett, Ahd.
Wb. 1, 701; Schützeichel⁷ 248; Starck-Wells
457; Schützeichel, Glossenwortschatz 7, 241.