râtnissa f. jō-St., Gl. 1,385,70 (12. Jh.).
386,17 (12. Jh.); 4,263,17. 275,2 (beide um
1352): ‚Denkaufgabe, Rätsel(frage); problema,
propositio‘ (mhd. rætnis st.n. ‚Rätsel‘; mndd.
râtnisse n. ‚Rätsel‘). Deverbale oder desubst.
Ableitung mit dem Suff. -nissa (s. -nessi). S.
râtan, rât. – Ahd. Wb. 7, 705; Splett, Ahd. Wb.
1, 727; eKöbler, Ahd. Wb. rātnissa; Schütz-
eichel⁷ 254; Starck-Wells 474; Schützeichel,
Glossenwortschatz 7, 336.
MK