rîtarunga f. ō-St., Gl. 1,584,32 = WaD
78, 5/6 (in 2 Hss., beide 11. Jh.): ‚das Sieben;
pertussura [= percussura]‘ (ält. nhd. reiterung
f. ‚das Sieben‘). Verbalabstraktum mit dem
Fortsetzer des Suff. urgerm. *-unǥō- (s. -inga).
S. rîtarôn. – Ahd. Wb. 7, 1093; Splett, Ahd. Wb.
1, 759; eKöbler, Ahd. Wb. s. v. rīterunga;
Schützeichel⁷ 263; Starck-Wells 489; Schütz-
eichel, Glossenwortschatz 7, 447.
MK