sitôd m. (?) a-St., im Abr: ‚Überein-
kommen, Vertrag; vehiculum [pactio]‘. Ablei-
tung von sitôn (s. d.). – Splett, Ahd. Wb. 1, 822;
eKöbler, Ahd. Wb. s. v. sitōd; Schützeichel⁷
283; Starck-Wells 528; Schützeichel, Glossen-
wortschatz 8, 248. – Splett 1976: 325.
DSW