âhtalîn adj., nur in Gl.: ‚verfolgend, sequax‘. —
âhtri m. ja-St. ‚Verfolger, Häscher, persecutor,
apparitor‘ (mhd. æhter, êhter ‚Verfolger‘, auch
‚der Geächtete‘, nhd. Ächter ‚der Geächtete‘, sel-
ten ‚der Ächtende‘; mndd. echtēr[e]; mndl. ech-
ter; ae. ēhtere). S. âhta; -alîn, -ri. — Ahd. Wb. I,
73 f.; Schützeichel³ 3; Starck-Wells 18.