êlîh, êolîh adj., nur in Gl.: ‚gesetz-, recht-
mäßig, legitimus, legalis‘ (mhd. êlich, nhd. ehe-
lich [nur ‚zur Ehe gehörig‘]; mndd. ēlīk; mndl.
eelijc; ae. ǣlic). S. êwa¹, -lîh. — Ahd. Wb. III,
318; Splett, Ahd. Wb. I, 192; Starck-Wells
127.