êrlîchîAWB f. īn-St., nur Gl. 2, 464, 35 (11. Jh.):
‚Anmut, venustas‘. S. êrlîh. — êrlîchoAWB adv. ‚eh-
renvoll, angemessen, würdig, ehrfurchtsvoll,
honeste‘. — êrlîhAWB adj., Gl., Isid.: ‚ehrenvoll, ehr-
fürchtig, fromm, anmutig, gloriosus, religiosus,
elegans‘ (mhd. êrlich, nhd. ehrlich; mndd. ēr-
līk; mndl. eerlijc; afries. erlik; ae. ārlīc). S. êra,
-lîh. — Ahd. Wb. III, 421; Splett, Ahd. Wb. I,
186 f.; Schützeichel⁴ 104; Starck-Wells 133.
805.