anawân m. a-St., nur Gl.: ‚Anlage, indoles;
(falsche) Vermutung, suspicio‘. — anawâni adj.
ja-St., Gl. 2, 576, 73: ‚verdächtig, suspectus‘; Ot-
frid: ‚glaubwürdig‘. — anawânî f. īn-St., -wâni n.
ja-St., Gl.: ‚Anlage, Neigung, indoles‘; Otfrid:
in a-î ‚sicher, gewiß‘. — anawânida f. ō-St., Gl. 4,
146, 39: ‚Erwartung‘. S. ana, wân; -ida. Vgl.
anawânunga. — Ahd. Wb. I, 454 f.; Schützeichel³
7; Starck-Wells 27.