armida f. ō-St., Gl., Bened.regel: ‚Armut, Not,
paupertas, penuria, inopia‘ (mhd. erm[e]de;
rhein. ärmde; ae. earmðu). Vgl. auch irbarmida.
— armih adj., nur Gl. 2, 185, 53 (die Hs. hat
subst. f. armicha, mit Bezug auf das zerstörte Je-
rusalem): ‚unglücklich, beklagenswert, pauper-
cula‘. S. arm², -ida, -ih. — Ahd. Wb. I, 654;
Starck-Wells 34.