arnri m. ja-St. ‚Schnitter, Erntearbeiter, mes-
sor; Gewerbetreibender, quaestuarius‘ (mhd.
arnære, frühnhd. arner). — arnên sw.v. III, zwei-
mal Gl.: ‚sühnen, tilgen, eluere; entgelten‘ (mhd.
nhd. arnen). — giarnên sw.v. III: ‚verdienen, ge-
winnen, merere‘ (mhd. g[e]arnen, auch obd.
mdartl.; mndl. gearnen; vgl. ae. geearnian). S.
aran; -ri. — Ahd. Wb. I, 658 f.; Schützeichel³
11; Starck-Wells 34.