avur- 〈darunter sind Zss. mit avur-, -ar-, -er-,
-ir-; abur-, -ar-, -er-, -ir- verzeichnet〉 → avur. —
avurberan st.v. s. beran. — avurboran adj. (part.
prät.), zweimal Notker, Ps. gl.: ‚wiedergeboren,
regeneratus‘. S. beran. — avurboranî f. īn-St., -bo-
reni n. ja-St., Gl., Notker, W. Ps.: ‚Wiederge-
burt, regeneratio‘. S. beran. — avurbringan st.v. s.
bringan. — avurbrungisal n. a-St., nur Gl. 2, 48,
18: ‚(stilist.) Wiederholung, relatio (= ana-
phora)‘. S. bringan, -sal. — avurburt f. i-St., Not-
ker, Ps. gl., Tatian: ‚Wiedergeburt, regeneratio‘.
S. burt. — avurfâhan red.v. s. fâhan. — avurfrâ-
gunga f. ō-St., nur Gl. 2, 248, 62: ‚Wiederho-
lung, iteratio‘. S. frâgunga, frâgên. — avurgân
an.v. s. gân. — avurh(c)ko m. n-St., nur in Gl.:
‚Widerhaken, gurgustium‘ (mhd. aberhâke; bair.
aberhagken). S. avarahi, h(c)ko. — avurhuggen
sw.v. s. huggen. — avurkalo adj. wa-St., nur Gl.
1, 290, 9: ‚kahlköpfig (an der Stirn), recalvaster‘.
S. kalo. — avurlêra f. ō-St., nur Gl. 1, 102, 37:
‚Zweitfassung des Gesetzes, iteratio doctrinae‘
(= Deuteronomium). S. lêra. — avursagên sw.v.
s. sagên. — avursiht f. i-St., nur Gl. 1, 588, 5:
‚Rückschau, respectus‘. S. siht. — avurskrîban
st.v. s. skrîban. — avursprâcha f. ō-St., nur Gl. 4,
6, 54: ‚wiederholte Rede‘ (= Deuteronomium).
S. sprâcha. — avursturz m. a- (oder i-)St., nur
Gl.: ‚Rückfall, rückfälliges Fieber, recidiva feb-
ris‘. S. sturz. — avursuochen sw.v. s. suochen. —
avurtragan st.v. s. tragan. — avurwanta f. ō-St.,
zweimal in Gl.; -wantî f. īn-St., nur Gl. 1, 580,
20: ‚Auswechseln (von Waren), traiectio, commu-
tatio‘. S. wenten. — avurwerban st.v. s. werban. —
avurzeihnen sw.v. s. zeihnen.