bâgên (?) sw.v. III (?), nur Tatian und Otfrid:
‚streiten, contendere‘ (mhd. bâgen; mndd. bā-
gen; vgl. afries. bāg[i]a; anord. bægja). S. bâ-
gan. — Ahd. Wb. I, 777; aber s. auch J. Schatz,
Sievers-Festschrift (1925) 362: „Nicht zu erwei-
sen sind als -ên-Verba bâgên ‚streiten‘ ... der
Inf. bâgen kann in Tatian, Otfrid st.v. sein, ne-
ben -an kommt auch -en vor, Sievers § 89,
Kelle II, 125.“