Albert L. Lloyd, Otto Springer. Etymologisches Wörterbuch des Althochdeutschen I. Vandenhoeck & Ruprecht, 1988. (ISBN 978-3-525-20767-3). s. v. 'beizkôl'. (https://ewa.saw-leipzig.de/articles/beizk%C3%B4l)
beizkôlAWB mhd. st. m., nur in Gl. vom 13. Jh. an:
‚Mangold, beta‘ (Beta vulgaris L.); (nhd.
mdartl., veraltet Beißkohl; mndd. bētekōl.) Zss.
aus beiza‚Mangold‘ (→bieza) und kôl‚Kohl‘ (s. d.). —Ahd. Wb. I, 860; Starck-Wells 45. — S.
auch beizgras, biezkrût.
Albert L. Lloyd, Otto Springer. Etymologisches Wörterbuch des Althochdeutschen I. Vandenhoeck & Ruprecht, 1988. (ISBN 978-3-525-20767-3). s. v. 'beizkôl'. (https://ewa.saw-leipzig.de/articles/beizk%C3%B4l)