binibluomo m. n-St., -bluoma f. n-(ō?)-St.,
nur in Gl.: ‚Thymian, Quendel, thymus (-um),
epithymus (-um)‘ (Thymus Serpyllum L.) (nhd.
Bienenblume). S. bini, bluomo. Vgl. bîbluomo.
— Ahd. Wb. I, 1058; Splett, Ahd. Wb. I, 62. 83;
Starck-Wells 56; Marzell, Wb. d. dt. Pflanzen-
namen IV, 706.