biwuntan(n)ussida f. ō-St., nur Gl.
2, 465, 57: ‚Decke, Hülle, involucrum‘. Als Ab-
leitungsbasis fungiert das Part. Prät. von bi-
wintan (s. d.). S. -niss, -ida. — biwuntnussi n.
ja-St., nur Gl. 2, 462, 33: ‚Hülle, involucrum‘. —
Splett, Ahd. Wb. I, 1134 f.; Starck-Wells 62.