bleihgrâo adj. wa-St., nur Notker, Syll.:
‚blaßgrau‘. S. bleih, grâo. — bleihgruonî f. īn-
St., nur Notker, Ps.gl.: ‚hellgrüne Farbe‘.
S. gruonî. — Ahd. Wb. I, 1194; Splett, Ahd. Wb.
I, 80. 321. 330; Schützeichel⁴ 78; Starck-Wells
65.