bulgaAWB f. ō-St., nur in Gl.: ‚(lederner) Sack,
Geldbeutel, (ledernes) Gefäß für Flüssigkeiten,
zaberna, bulga, obba‘ 〈Var.: p-; -uil-〉. — Mhd.
bulge sw. f. ‚Ledersack‘, nhd. mdartl. bulg(e)
f. m. ‚lederner Wasserbehälter, Ledersack‘.
Ahd. Wb. I, 1485 f.; Splett, Ahd. Wb. I, 40; Starck-
Wells 83; Graff III, 107; Schade 90; Lexer I, 380;
Nachtr. 110; Benecke I, 124 f.; Diefenbach, Gl. lat.-
germ. 634 (zaberna); Dt. Wb. II, 511; Kluge²¹ 110;
Kluge²² 113. — Schweiz. Id. IV, 1213 ff.; Martin-Lien-
hart, Wb. d. els. Mdaa. II, 40; Ochs, Bad. Wb. I, 365;
Fischer, Schwäb. Wb. I, 1513; Jutz, Vorarlberg. Wb. I,
486 f.; Schmeller, Bayer. Wb.² I, 237 (die Bulgen);
Kranzmayer, Wb. d. bair. Mdaa. in Österr. III,
1342 ff.; Schatz, Wb. d. tirol. Mdaa. 118; Christmann,
Pfälz. Wb. I, 1339 (Bulgen m.); Wossidlo-Teuchert,
Meckl. Wb. II, 114.
Das Wort ist aus gall. oder gallo-roman. bulga
entlehnt (woraus frz. bouge ‚Reisetasche‘ [veral-
tet], bougette ‚[Reise-]Tasche‘ > me. bouget
‚Tasche, Beutel‘, ne. budget ‚dss. [veraltet];
Budget‘); daraus auch as. *bulga ‚Geldbeutel,
fiscus‘ (nur akk. pl. bulge Gl. 2, 595, 34 = Wad-
stein, Kl. as. Spr.denkm. 88, 18), spätas. bulge
‚Quersack, mantica‘ (Gl. 3, 717, 14 [13. Jh.]),
mndd. bulge ‚Balg, Schlauch, lederner Wasser-
sack‘; mndl. bolge f. ‚Ledersack‘.
Zur Etymologie → balg.
Ein anderes Wort ist germ. *uljōn = nhd. mdartl.
bulge ‚Meereswelle‘, das aber letzten Endes auf diesel-
be idg. Wz. *bhelg̑h- ‚schwellen‘ zurückgeht; vgl. Klu-
ge²¹ 110; Kluge²² 113.
Fick III (Germ.)⁴ 268; Gallée, Vorstud. z. e. andd. Wb.
41; Lasch-Borchling, Mndd. Handwb. I, 1, 368; Schil-
ler-Lübben, Mndd. Wb. I, 448 f.; Verdam, Mndl.
handwb. 108. — Seebold, Germ. st. Verben 99; Walde-
Pokorny II, 183; Pokorny 126; Walde-Hofmann, Lat.
et. Wb. I, 122; Ernout-Meillet, Dict. ét. lat.⁴ 78; Dot-
tin, Langue gaul. 238; Meyer-Lübke, Rom. et. Wb.³
Nr. 1382; Wartburg, Frz. et. Wb. I, 605 f.