danclîh adj., nur in Gl.: ‚gefällig, ange-
nehm, dankbar, gratus‘ (mhd. denclich; mndd.
danklīk; mndl. dankelijc). S. danc, -lîh. — Ahd.
Wb. II, 61; Splett, Ahd. Wb. I, 130; Starck-
Wells 90.