dwerahackus f. kons. St.(?), nur in Gl.:
‚Queraxt, ascia, bipennis‘. S. dwerah, ackus. —
dwerahbanc f. i-St., nur Gl. 2, 406, 73;
4, 104, 31. 163, 39: ‚Querbank, Querbalken,
transtrum‘. S. banc. — dwerahgang m. a-St., nur
Gl. 2, 42, 22: ‚Quere, transversum‘. S. gang. —
dwerahhûs n. a-St., nur Gl. 1, 459, 10: ‚Verbin-
dungsbau, exedra‘. S. hûs. — dwerahi adj. ja-
St., nur Gl. 2, 706, 13: ‚quer‘ (stuol thueri :
transtrum). — dwerahî f. īn-St., nur in Gl.:
‚Quere‘, nur in präp. Verbindungen mit duruh,
in, fone: ‚seitwärts, per obliquum, in obli-
quam, ex obliquo‘. — *dwerahnagal, twirnagel
m. i-St., nur Gl. 3, 314, 1 (2 Hss., 12. Jh.):
‚Pflock, clavus‘. S. nagal. — dwerahsîta f. ō-St.,
nur in Gl.: ‚Gewölbe, testudo‘. S. sîta. — dwe-
rahstuol m. a-St., nur in Gl.: ‚Querbank, Ru-
derbank, transtrum‘. S. stuol. — Splett, Ahd.
Wb. I, 12. 41. 160. 284. 416. 821. 956; Starck-
Wells 113. 801. 841. xxxix.