*eggunga, egunga f. ō-St., nur Gl.
3, 118, 12—15. 212, 20. 407, 29; Hildebrandt,
Summarium Heinrici I, 232, 14 (alle Hss. seit
dem 12. Jh.): ‚das Eggen, occatio‘ (frühnhd.
eg[g]ung). S. eggen. Zu -g- statt -gg- s. Paul,
Mhd. Gr.²³ § 96. S. -unga. — Ahd. Wb. III, 88;
Splett, Ahd. Wb. I, 167; Starck-Wells 117.
802.