*eichahiAWB n. ja-St., nur Gl. 2, 369, 28 (10. Jh.)
eihhai (zum Schwund des -h- in -ahi s.
Braune, Ahd. Gr.¹⁴ § 154 Anm. 1): ‚Eichen-
hain, quercetum‘ (mhd. eichach, nhd. mdartl.
bayer. aichach, aichecht, kärnt. oachach,
åchach, âchach, steir. eichach, tirol. oachet). S.
eih, -ahi. — Ahd. Wb. III, 114; Splett, Ahd.
Wb. I, 171; Starck-Wells 119.