einnami adj. ja-St., nur Gl. 4, 211, 6 (Trier
Hs 61 [früher R. III. 13] mfrk. 11./12. Jh.):
‚eindeutig, univocus‘. Zum Suffix -ja- in Pos-
sessivkomposita vgl. Krahe-Meid, Germ.
Sprachwiss. III § 40). S. ein, namo. — einnamîg
adj., nur bei Notker: ‚gleichnamig‘. S. -îg. —
einnass f. īn-St. oder n. ja-St., nur Gl.
2, 342, 25 (Clm 6325, 9. Jh. einassi; Kluge,
Nom. Stammbildung³ § 137 nimmt ein altes
Suffix -assu ohne -n- an; doch ist hier wohl
-nn- vereinfacht; s. Wilmanns, Dt. Gr. II
§ 270, 5): ‚Gesamtheit, universitas‘ (ae. ānnes).
Zu ein ‚zusammen‘ s. eindingida. S. -niss,
-nissa. — einnissa f. ō-St., nur Isid.: ‚Einheit,
unitas‘. — einnissi n. ja-St., nur Mons. Frg.(?),
Weiß. Kat., Frk. Taufgel. B: ‚dss.‘. — einnissî f.
īn-St., nur Mons. Frg.(?), Weiß. Kat.: ‚dss.‘. —
einnussa f. ō-St., nur Gl. 1, 650, 6 (Clm 18140,
11. Jh; Clm 22201, 12. Jh.; viell. auch 650, 8
ennusse hierher oder zu einnuss?; s. u.): ‚Ein-
heit, unio‘ (ae. ānnyss). — einnuss f. īn-St. oder
n. ja-St., nur Gl. 2, 124, 64 f. (Clm 2723, Clm
2732, beide 10. Jh.): ‚Vertrag, contractus‘. —
einnussida f. ō-St., nur in Gl. vom 9. Jh. an:
‚Vereinigung, Vertrag, unio, conspiratio, con-
tractus‘ (mhd. einusside). S. -ida. — Ahd. Wb.
III, 204 ff.; Splett, Ahd. Wb. I, 173. 175. 656 f.;
Schützeichel⁴ 100; Starck-Wells 122.