elidiota f. ō-St., nur Alem. Ps.: ‚fremdes
Volk, alienigenae‘ (as. elithioda; ae. elðēod). S.
elichôr, diot. — elidiutîg adj., Isid., Mons. Frg.,
Gl. 4,4,57. 20. 68: ‚fremd, alienigena, barbarus,
barbaricus‘ (as. elithiodig; ae. elðēodig). S. -îg.
— Ahd. Wb. III, 254 f.; Splett, Ahd. Wb. I,
141 f. 178 f.; Schützeichel⁴ 101; Starck-Wells
124.