estrchônAWB sw. v. II (?), estrichenAWB sw. v. I (?),
nur Gl. 3, 415, 30 (12. Jh.; part. prät. geestrichet
‚stratus‘): ‚mit Estrich versehen, fest planieren‘
(mhd. esterîchen, estrichen; mndl. estricken;
vgl. mndd. esteren). S. estrh. — Ahd. Wb. III,
442; Splett, Ahd. Wb. I, 191; Raven, Schw.
Verben d. Ahd. I, 36.