fnâhten sw. v. I, nur zweimal bei Notker
(part. präs.): ‚schnauben‘. Dieses Schallwort,
das weder mhd. noch nhd. belegt ist, ist wohl
eine denom. Bildung zu einem Abstraktum
*fnǣht(u/i)- zur Wurzel *fneh- in fnehan
(s. d.). Vgl. fnâstôn. — Ahd. Wb. III, 1011;
Splett, Ahd. Wb. I, 250; Köbler, Wb. d. ahd.
Spr. 305; Schützeichel⁵ 137; Graff III, 782;
Schade 208; Raven, Schw. Verben d. Ahd. I,
43; Riecke, Schw. jan-Verben d. Ahd. 372 f.;
Sehrt, Notker-Gl. 56 (fnâhtende).