gartlîh adj., nur Gl. 2,768,51 (10. Jh.):
‚zum Garten gehörend; hortensis‘ (ae.
geardlīc [in anderer Bed.]). Desubst. Bildung
(s. Schmid 1998: 213). S. gart², -lîh. — gart-
liod n. a-St., nur Gl. 2,684,49 (1. Viertel des
12. Jh.s): ‚chorischer Reigentanz [zu Ehren
des Bacchus]; thiasus‘ (vgl. H. Schwarz,
PBB 75 [1954], 349 ff.). S. gart³, liod. S.
auch gartsang. — Ahd. Wb. 4, 122 f.; Splett,
Ahd. Wb. 1, 290. 548; Köbler, Wb. d. ahd.
Spr. 358; Schützeichel⁶ 130; Starck-Wells
193; Schützeichel, Glossenwortschatz 3,
407.