gibârenAWB (?) sw.v. I(?), nur Gl. 1, 248, 1 (K,
8. Jh.) kipar &: ‚sich betragen oder gebärden,
fingere‘. Nach Wissmann, Nomina Postverb. 124
sw. v. I (vgl. mhd. gebæren; as. gibārian, mndd.
gebēren; ae. gebæran); nach Raven, Schw. Ver-
ben d. Ahd. II, 205 sw.v. III (-ên); Splett, Abro-
gans-Studien 365 unsicher. S. gibarôn.