gimeitlîh adj., nur Gl. 2,329,49 (9. Jh.):
‚abergläubisch, ketzerisch; superstitiosus‘ (as.
gimēdlīk). Deadj. Ableitung. S. gimeit, -lîh. —
gimeitlîcho adv., nur Gl. 2,546,3 (11. Jh.): ‚auf
törichte Weise; iactanter‘. S. gimeitlîh. —
Splett, Ahd. Wb. 1, 609; Köbler, Wb. d. ahd.
Spr. 419; Schützeichel⁶ 233; Starck-Wells
213; Schützeichel, Glossenwortschatz 6, 321.
— Schmid 1998: 227. 518.