gipsîn adj., Gl. 3,388,43 (12./13. Jh.,
mfrk.); 4,649,21 (12. Jh.): ‚aus Gips; gypseus,
specularis‘ (nhd. gipsen; vgl. gipsern). Deno-
minales Stoffadj. mit dem Fortsetzer des Suf-
fixes urgerm. *-īna-. S. gips, -în¹. — Ahd. Wb.
4, 284; Splett, Ahd. Wb. 1, 307; Köbler, Wb. d.
ahd. Spr. 429; Schützeichel⁶ 135; Starck-
Wells 217; Schützeichel, Glossenwortschatz
3, 463.