gistanc m. a-St., nur Gl. 3,69,36 (SH,
15. Jh.): ‚Geruch; odoratus‘ (mhd. gestanc,
nhd. Gestank; mndl. gestanc; ae. gestenc). S.
gi-, stanc. — Splett, Ahd. Wb. 1, 940; Köbler,
Wb. d. ahd. Spr. 449; Schützeichel⁶ 331;
Starck-Wells 222; Schützeichel, Glossenwort-
schatz 9, 166.