gistifti n. ja-St., Gl. 3,383,25
(12./13. Jh.): ‚Gebäude; aedificium‘ (mhd. ge-
stift[e], ält. nhd. gestift; mndd. gestichte, ge-
stifte; mndl. gestichte, gestifte). Verbalabstrak-
tum zum sw. v. I gistiften (s. d.). — Splett, Ahd.
Wb. 1, 937; Köbler, Wb. d. ahd. Spr. 450;
Schützeichel⁶ 335; Starck-Wells 223; Schütz-
eichel, Glossenwortschatz 9, 215.