giswichanî f. īn-St., Gl. 1,815,11 f. (4
Hss., 10. und 11. Jh.); 4,658,42; 5,99,1: ‚Är-
gernis, Anstoß; scandalum‘. Ableitung vom
Part.Prät. des st. v. I swîchan (s. d.). — giswil n.
a-St., in Gl. ab dem 12. Jh.: ‚Schwiele,
schwielige Haut; callum, callus‘ (mhd. geswil;
mndd. geswel; mndl. geswel, geswelle). Kol-
lektivbildung mit Präfix gi- (s. d.). S. swil. —
Splett, Ahd. Wb. 1, 979. 983; Köbler, Wb. d.
ahd. Spr. 455; Schützeichel⁶ 349; Starck-
Wells 224; Schützeichel, Glossenwortschatz
9, 413. 415.