gouhlîcho adv., nur Npg: ‚törichterwei-
se; insipienter‘. Desubst. Ableitung (s. Schmid
1998: 242. 563). S. gouh¹, -lîh. — Ahd. Wb. 4,
376; Splett, Ahd. Wb. 1, 317; Köbler, Wb. d.
ahd. Spr. 486; Schützeichel⁶ 138; Starck-
Wells 235.